De tweede week 23 februari – 1 maart

Deze week begon zoals gewoonlijk weer met maandag naar het kantoor. Gedurende de dag heb ik het een en ander kunnen doen echter waren er toch nog regelmatig stroom en/of internet storingen. Tijdens een van deze storingen besloot ik Nishi maar eens te bellen. Na een kort gesprek met haar te hebben gehad hebben we afgesproken om in de avond af te spreken bij de KFC in 3B2 (Main Market/Hoofd Markt van Mohali, eveneens de Subway is hier te vinden). Gedurende de dag maakte me de storingen en dergelijk allemaal niet meer zoveel uit, want ik had natuurlijk een leuke avond in het voorruitzicht.

Ik moest mij nog even snel klaarmaken dus ik ging In de avond snel naar huis, want ik had om 1930 met Nishi afgesproken. Nadat ik me net opgefrist had en was begonnen te lopen naar 3B2 werd ik gebeld door Nishi. Ze bleek het die avond toch niet te redden en we besloten maar de volgende dag af te spreken op hetzelfde tijdstip. Gezien ik toch moest eten ging ik die avond toch maar naar 3B2. Die avond kwam ik erachter dat in 3B2 niet alleen mensen komen, maar der lopen ook gewoon koeien rond.

Dinsdag
Dinsdag begon de dag zoals gewoonlijk, eerst weer ff langs de KFC en dan door naar het kantoor. Deze dag op kantoor was eveneens een dag met de nodige storingen. Tijdens een van deze storingen liep ik langs een collega in een ander kantoor. Daar aangekomen vond ik het toch wel grappig hoe ze daar werken als er iets kapot is, kijk maar is naar het toetsenbord in de foto’s.

Eenmaal thuis aangekomen was LJ zijn spullen aan het pakken. Wat bleek, zijn ouders wilden dat hij weer thuis ging wonen. Nou was ik mooi klaar mee, ik dacht dat hij zou regelen dat ik een kamer e.d. zou hebben, uiteindelijk kon ik het allemaal mooi zelf doen. De huisbaas gaf aan dat ik wel kon blijven gelukkig, later zouden we bespreken hoeveel alles zou moeten kosten.

In de avond was het dan tijd voor de ontmoeting met Nishi. Net als de vorige keer op tijd naar huis om mij klaar te maken voor de ontmoeting. Al lopend naar 3B2 dacht ik als ze afbelt, laat dan maar lekker zitten. Toen ik aankwam bij KFC 3B2 zat ze al op mij te wachten. Na even gesproken te hebben wilde ze me introduceren met echt Indiase keuken. We gingen naar een restaurant waar je onbeperkt buffet hadden voor 140 INR, omgerekend zo’n 2 euro (1 EU = 71 -67 INR). Ze kreeg het zelfs voor elkaar dat we gezamenlijk maar voor 1 bord hoefden te betalen. Het is echt onvoorstelbaar hoe die meid kon onderhandelen met de lokale mensen.

Woensdag
Dit was de eerste dag van de echte ellende en onvoldoende begeleiding van LJ. Als buitenlander zijnde moet je je in India binnen 14 dagen registreren bij de FRRO (Foreigners Registration Regional Office – Buitenlander Registratie Lokaal Kantoor). Vanaf het begin had ik al gezegd dat deze dag eraan kwam, echter volgens LJ was het geen probleem en kwam het allemaal wel goed. Plots kwam de ene laatste dag en moest alles snel, snel, snel en nog eens snel.

Het begon allemaal met het tekenen van de huurovereenkomst. Terwijl ik hem doorlas gaf LJ aan dat ik hem snel moest ondertekenen, nou geen haar op mijn hoofd die daarmee instemde. Ik zei LJ, ik lees deze rustig door en ik onderteken niet zomaar iets. Uiteindelijk heb ik 3 opmerkingen gemaakt, eerste opmerking ging erover dat de huur nog niet was vastgesteld gezien LJ het appartement verliet. Opmerking 2 was dat mondelinge afspraken waren gemaakt. Opmerking drie was dat thuiswerken mogelijk was.

Wat moest er gebeuren, ik moest diverse formulieren invullen met gegevens die ik al diverse malen had opgegeven, dit vond ik zelf al aardig wat iiritatie waardig. Zeker gezien tijdens het invullen ik af en toe op backspace drukte en plots ik terugging naar de vorige pagina, wat een *(%*&^% programma was dat. Nadat ik de gegeven had opgegeven moesten die uitgeprint worden. Echter kwam LJ hier achter af mee. Dus wat moest er gebeuren, ik kon nog een keer van alles opgeven. Na de zoveelste keer alles invullen kon het formulier eindelijk uitgeprint worden. Wat bleek, dit was slecht het begin.

De volgende stap was naar de FRRO site gaan en daar moest weer van alles ingevuld worden, nogmaals dezelfde gegevens, maar dan voor de FRRO. Het vorige wat ik ingevuld had bleek voor de studentenregistratie te zijn ofzo. Eenmaal alle gegeven weer ingevuld te hebben bij de FRRO moest ik kopieën maken van diverse document en die moeste geüpload worden. Wat bleek, deze documenten mochten niet groter zijn dan 300kb. Bij mij ging al vraagteken oplichten, hoe krijg je het voor elkaar om een zo’n klein PDF bestand up te loaden van een scankopie. Dit lukte mij dus inderdaad niet, alle PDF bestanden die ik maakte waren vele malen groter. Na zelf wat gekloot te hebben kwam ik er niet uit, wat bleek, ook LJ wist het niet. De oplossing was maar gewoon de tekst in word zetten met ‘unable to upload documents due to larger size than 300kb – niet mogelijk de bestanden te uploaden omdat deze groter zijn dan 300kb’. Dat trucje had ik dus maar 3 keer gedaan en een afspraak gemaakt voor de volgende dag.

In de avond maar weer wat met Nishi eten. De avond was erg gezellig, deze avond hadden we bij de KFC gegeten.

Donderdag
Deze dag moest ik met Tanish naar de FRRO, want LJ had weer eens een ‘druk schema’ zoals die altijd zegt. Eenmaal aangekomen bij de FRRO bleek dat die man niet eens Engels sprak. Gelukkig was Tanish bij me en deed de vertaling, wat bleek we moesten zelf de documenten alsnog uploaden bij een of ander cyber cafe. Nou lekker dacht ik, kopie van me paspoort, VISA, registratie formulier en kopie van de huurovereenkomst. Lekker al mijn gevoelige informatie via een of ander lausie cybercafe uploaden. Uiteindelijk toch maar gedaan, want je krijg zo’n 1500 INR boete per dag dat je je niet registreerd.

In het cybercafe aangekomen bleek dat je in de instellingen van je PDF scan alles op de allerlaagste stand moest zetten. Dit duurde ook allemaal nog weer ff, ik alles goed in de gaten houden of er niet stiekem ergens kopien gemaakt werden en of alles wel verwijderd werd na het uploaden. Dat gebeurde allemaal nog wel netjes, dat viel me nog wel mee. Alles gebeurde wel op een XP computer, wat natuurlijk wel zo lek is als een mandje inmiddels.

Weer terug naar FRRO, eenmaal aangegeven dat we de bestanden hadden geupload;. Echter werd ons naar de deur gewezen, kom morgen maar terug en je krijgt een boete. Zelf kon ik het niet zo goed hebben, ik al die moeite doen voor die verdomde registratie en ze sturen je zo naar de deur, want ik had geen afspraak zei de beste man. HAHHAA, ik had wel een afspraak beste meneer. Kijk maar hier naar het formulier. Uiteindelijk hielp die ons toch, echter had LJ een verkeerd formulier meegeven en moesten we alsnog morgen terugkomen en we zouden een boete krijgen.

Klotezooi dacht ik, maar volgens mij kunnen we de man best omkopen, we zijn tot slot in India. Dus Tanish maar geïnstrueerd dat hij de beste man even wat geld voor moest houden, wel 500 INR. Plots waren alle problemen als sneeuw voor de zon verdwenen. Het formulier wat ontbrak kon de volgende dag en ik kreeg alvast het registratie formulier mee.

In de avond ging ik natuurlijk weer met Nishi wat eten, het was weer een gezellige avond. Later op de avond had ik met de huisbaas en Tanish overleg hoe hoog de huur en dergelijke zou zijn. Dit keer betaalde ik het zelfde bedrag, echter was het inclusief water, schoonmaken, afhaalophalen en de was. Ook betaalde ik een deel voor security, dit was geen aanbetaling als security-fee zijn.

Vrijdag
Deze dag eerst weer naar kantoor waar we wachten op LJ, want LJ had het weer eens te druk om op tijd te zijn. Hij moest mij tenslotte van het formulier voorzien, een zogenaamd S-Form. Zelf wist hij niet welke deze was, hij gaf ons maar een formulier mee. Ik gaf hier nog aan dat LJ gewoon mee moest komen, maar nee dat kon niet. Meneer had het weer eens te druk.

Inmiddels was de ochtend voorbij en we moesten weer naar de FRRO, wat bleek. Het was verdomde weer het verkeerde formulier. Weer terug naar kantoor en weer LJ bellen, waar we weer konden wachten op meneer. Het duurde echt uren voordat we het juiste formulier hadden, hij wist ook niet hoe die precies ingevuld moest worden. Het maakte ook weinig meer uit, want het was toch al te laat om naar het FRRO te gaan.

Vanzelfsprekend was het in de avond weer met Nishi wat eten en gezellig doen. Nishi is echt een typische Indiase meid. Dit houdt voornamelijk in dat je haar niet kan aanraken in het openbaar of als er mensen bij zijn. Ook zoenen is uit den boze. Hier en daar probeerde ik het wel, soms werd ze boos en soms als er niet teveel mensen bij waren kon ze er wel om lachen.

Zaterdag
Zondag in de avond kwam Latario langs. Latario was een voormalig student van LJ, echter was hij gestopt. Wat bleek namelijk, LJ had de boel toen hij kwam niet goed voor elkaar. Latario verbleef in Delhi waar hij wel goede training en begeleiding kreeg. De ontmoeting met Latario was erg gezellig. De huisbaas kwam er ook nog bij en we hebben een leuke avond gehad. Voornamelijk besproken we onze ervaringen met LJ, die van ons beide negatief waren. Ik weet nog goed dat we beide precies dezelfde ervaringen hadden.

Zondag
Zondag was Latario er nog steeds gingen we gezamenlijk bij de Subway eten. Nadat we bij de Subway waren geweest besloten we wat rond te lopen in Mohali. Plots kwam Latario zijn oude tuktuk chauffeur tegen en we besloten op zoek te gaan naar wat motors, want ik wilde op zich wel een motor kopen. Als eerst gingen we naar de Honda toe, vervolgens wilde we naar Yamaha. Echter wist onze chauffeur deze niet te vinden. Nadat we wat rondgevraagd hadden kwamen we er nog steeds niet uit. Wat bleek, mensen spreken hier nauwelijks Engels. We besloten dus maar naar de grootste mall van india te gaan, the north country mall. Het schijnt zelfs de grootste mall van Azie te zijn.

Eenmaal bij de Mall aangekomen vond ik het allemaal wel erg leeg staan, moet zeggen dat het wel echt een grote mall is. Na even wat rondgekeken te hebben en een biertje gedronken te hebben gingen we maar verder. We hebben nog even wat rond gereden door mohali en uiteindelijk besloten we om naar de Elante Mall te gaan in Chandigarh.

In de Elante mall was meer te doen, hier waren de meeste ruimtes leeg en er was ook een game hall. Na het avondeten in een restaurant daar gingen we dus maar even gamen om vervolgens naar huis te gaan.