De weg naar India – part II

Düsseldorf – cont.
Na het het halen van het geurtje kwam ik verrassend gelijk bij de Gate uit. Hier ging ik snel zitten en probeerde ik snel een verbinding te maken met het Wifi net werk. Verassend genoeg bood Vodafone DE hier 30 minuten gratis internet, dit is echt nergens te vinden bij Vodafone in NL (wat een flut bedrijf, ik zeg go KPN!!(zij hebben het bijna overal in NL)). Gelijk even het geld overmaken naar Nicky en Rik, inclusief onkostenvergoeding voor Rik.

Alles ging uiteindelijk zo snel, had gewoon nog even tijd voor een rondje in taks-free zone van gate 3. Zo desastreus als ik af en toe kan denken, dacht ik natuurlijk dat mijn vliegtuig wel even neer zou kunnen storten. Wat wil je doen voordat je vliegtuigneerstort, nou ik weet het wel als je vanuit Duitsland vertrekt. BRAADWORST op BROOD en BIER. Yeah, let’s get me some of that (vertaald: graag krijg neem ik wat van dat)! Tijdens het genieten van het biertje en me broodje braadworst sprak ik nog een Duitser, meneer is een verkoper buitendienst en verkoopt industriële lagers. Meneer was onderweg naar Bosten en vloog eigenlijk wel de hele wereld rond. Aardige man, na even met hem gesproken te hebben moest ik alweer vertrekken naar de gate om te boarden.

Eenmaal in het vliegtuig aangekomen hoopt ik natuurlijk nog naast een leuke meid uit te komen zitten, helaas bleken dit 2 Indiase mannen te worden. Het geluk dat ik dan weer heb, het was niet al te druk en de mannen namen andere plekken in het vliegtuig. Yeah, three seats for me (Yes, drie stoelen voor mij). Natuurlijk heeft elke stoel een beeldscherm. Ik voelde me helemaal thuis, vergeleken mijn Nerd-Dome thuis miste ik maar 1 scherm. Wat doe je met 3 beeldschermen in een vliegtuig vraag je je af, nou daar weet ik wel raad mee. Monitor linkerzijde bij het raam is voor monitoren vluchtroute, dit zodat je uit het raam kan kijken om een stad te zien. Monitor in het midden, tevens mijn default zitplaats, hier kijk je je entertainment. De derde monitor gebruikte ik om het nieuws enigszins te monitoren en overige informatie te raadplegen.

Al met al heb ik me goed vermaakt in het vliegtuig. Kortgezegd:
- Vlucht was goed
- Stewardessen waren mooi
- Kwalitatieve entertainment
- Kwalitatieve vluchtroute informatie
- Matige overige informatie
- Het nieuws, het is allemaal waar wordt gezegd na het NOS-incident. Er is totaal geen reden om het in twijfel te trekken. Zeker nadat bekend werd dat NOS soms een ongelukkig montagefout maakt ( https://www.facebook.com/video.php?v=653390148089599 )

Abu Dhabi
Net voor het landen op Abu Dhabi voelde het alsof ik over een Hollywood set vloog, man wat zagen de wegen er onecht uit. Niet te geloven, eenmaal geland op Abu Dhabi leek alles meer echt te worden, ik was toch niet in Hollywood. Het uitstappen ging vrij snel, dit kwam voornamelijk omdat ik voorin het vliegtuig zat. Eenmaal uit het vliegtuig kwam ik aan op de arrivals, onder het vermoeden dat ik nog voldoende tijd had ging ik rustig rondkijken. Als snel zag ik een computer racing setup, hier dacht ik na een hapje bij de McDonalds even te gaan eten. Dammit, natuurlijk moet ik eerst nog even geld wisselen. Geld gewisseld en op naar de Macdonalds. Oké, doe mij maar Chicken Big Mac, grote menu met cola en saus. Na enkele ogenblikken kwam het eraan, Jezus wat een menu, huge. Onder het eten nog maar even snel kijken hoe laat ik moet boarden, ow FUCK. Ik heb nog maar 15 minuten tot boarding tijd. Uhm, burger naar binnen schransen, cola opslurpen, GAAN! Lopen naar een gate, waar moet ik heen? Uhmz, oke die kant op. Lopen, lopen, lopen, fuck wat duurt dit lang, lopen, lopen. NONDEJU, security check, nee he! Vragend aan security: “Meneer moet ik alle elektronica uit mijn laptoptas en handbagage halen? Het is namelijk vrij veel en ik moet mijn vlucht halen”. Gelukkig liet meneer me doorlopen zonder dat er ook maar iets uit mijn tas hoefde.

En weer verder, lopend door de gangen, van gate naar gate. Man wat duurt dit lang, heb volgens mij al een marathon gelopen. Eindelijk kom ik aan bij Gatenummer die in de buurt komen van mijn gate. Nondeju wat zijn die gates groot, moest zeker nog een kilometer lopen. In de tussentijd was ik aan de late kant en had nog 20 minuten tot het vliegtuig ging vertrekken. Plots kom ik aan bij mijn gate, wat raar al die mensen die er nog staan. Is mijn vlucht al weg, nog maar keer kijken of ik goed ben. Gate klopt, bestemming klopt, vertrektijd klopt, ik moet goed zijn, naja het zal wel. Na een kwartier en wat mensen gesproken te hebben, kon nog ff gratis Wi-Fi meepakken van ADAC (Abu Dhabi Free Wi-Fi Service, als Cyber Security Expert mag je natuurlijk niet maar zo verbinden met draadloos netwerken).

Mumbai - Bombay
Wat spannend, eindelijk onderweg naar India. In het vliegtuig zat ik bij de nooduitgang, maar ik kreeg geen instructies. Gelukkig bleek er een Indiase technical-support guy naast me te zitten. Hij was zo vriendelijk mijn vragen die ik had te beantwoordde. Poe, weet ik toch hoe ik iedereen kan redden als ik we crashen. Onderweg heb ik nog het een en ander met hem besproken, voornamelijk heeft hij me verteld over zijn werk, familie en plaatsen die ik zou moeten bezoeken als ik in India ben. De man zat in het vliegtuig en omdat hij werkte in Abu Dhabi en hij ging naar zijn vrouw en kinderen in Mumbai. Zijn familie woonde niet in Abu Dhabi waar hij werkte, dit omdat het daar toch vrij vrouw onvriendelijk is. Welke plaatsen bij mij aanbeveelde zullen terugkomen in toekomstige reisverslagen. Ook zat er nog een ander man in he t vliegtuig die ik even sprak, hij kwam uit the USA en was eveneens onderweg naar familie in Mumbai. Tussendoor heb ik nog wat The Big Bang Theory gekeken, heb me kostelijk vermaakt. Het laatste seizoen is zeer goed!

Nadat ik aankwam op Mumbai had ik het gevoel van thuiskomst, alsof ik hier eerder geweest ben. Kan misschien raar klinken voor sommigen, maar ik kan der ook niet wat anders van maken. Uit het vliegtuig weer een marathon moeten lopen om bij de immigratie te komen. Eenmaal aangekomen kwam ik erachter hoe slecht informatie voorziening/verschaffing geregeld is bij de immigratie. Na het invullen van een formulier met alle gegevens die ik al overhandigd had voor de tweede keer mocht ik doorlopen.

Uiteindelijk heb ik al mijn gegevens drie keer moeten afstaan. De eerste keer was voor de Indian Embassy (en/ofBLS India), tweede keer voor de douane en derde keer voor de immigratie. Mijn verwachting is dat het nog een vierde keer zal komen bij de FRRO, hier moet ik mij binnen 14 dagen melden. Het rare in het geheel is dat bij mijn visa geen documenten meegekomen zijn met de precieze voorwaarden van mijn visa, scheelt dat ik hier toch ben om te werken en daarmee kom ik vast niet in de problemen.

Volgende stop bagageband, hier moest ik mijn koffer ophalen. Dit was omdat ik bij de overstap van een internationale vlucht binnen een nationale vlucht door de douane moet. Toen mijn koffer via de bagageband in mijn gezichtsveld kwam viel het me op dat mijn koffer een kruisje had. In Nederland had ik al van iemand gehoord dat je tas in dat geval gecontroleerd wordt. Een kruis kon ik gemakkelijk wegvegen en de andere helaas niet. Toch maar doorgelopen naar de bagageband…..spannend….. Door met mijn handbagagekoffer tactisch te plaatsen kon ik toch de tweede kruis verbergen, helaas moest mijn handbagage koffer sowieso door de scanner. Douane beambte 1 zat te slapen en Douane beambte twee lette helaas wel op. En ja hoor, me koffer was aan de beurt (gesealed en wel), als die maar niet open hoeft dacht ik nog. Douane beambte een spotte mijn dubbele beeldschermen in de koffer en vroeg wat het was, gelukkig kon ik hem in laten zien dat het werkende monitoren zijn. Pff …..mocht doorlopen, scheelt mij dat ff een hoop ellende.

Op naar de binnenlandse vliegzone, hier moest ik met de bus heen. Nog even snel mijn koffer afgeven zodat die mee hoef te slepen. Al voordat ik in de bus zat werd me alweer complementary aangeboden, ik paste maar. Tijdens de busrit naar de binnenlandse vluchtzone zat ik nog naast een Indiase meid. Eindelijk dacht ik, even later ach laat maar…… ze heeft trouwring om. Even later sprak ze me aan, na een kort gesprek bleek ze toch niet getrouwd te zijn. Helaas woonde ze alleen niet in de buurt van Chandigarh.

Eenmaal aangekomen op de binnenlandse vliegzone moest ik weer door de security check. Tijdens deze check moest ik weer al mijn spullen uitladen. Natuurlijk liet ik aardig wat kabels en onderdelen als mijn externe HDD, RABO reader etc. in mijn tas zitten. Plots wordt mijn tas aan de kant getrokken de staander voor mijn beeldscherm wordt vastgepakt, nee he! Na wat praten mocht ik gelukkig de staander weer in mijn handbagagekoffer laten zitten, echter moest ik alles, maar dan ook alles uitpakken van mijn laptoptas, kabel voor kabel. Zoals gezien kan worden bij de foto van het eerste reisverslag kun je denk ik wel enigszins inleven hoeveel kabels dat er zijn. Nou de mensen van de security-check waren met stomheid geslagen, volgens mij hadden ze nog nooit zoiets gezien. Een reiziger met een tas vol kabels, een beeldscherm, dockingstation, externe hdd’s, 3 random readers, afstandsbediening, hdmi naar d-port en usbsticks. Dan te bedenken dat 2 beeldschermen en overige kabels nog in mijn koffer zaten. Ze vroegen ook natuurlijk wat ik ging doen, hier noemde ik maar dat ik cybersecurity expert was en de komende 9 maanden onderzoek ga doen in India. Dit al koste natuurlijk de nodige tijd, volgens mij heb ik daar wel 45 minuten gestaan. Van mij had het achteraf nog wel langer mogen duren…..

Nou eindelijk was ik echt binnen op de binnenlandse vluchtzone, even rondkijken dan maar. Al met al moest ik zo’n 7 uur wachten op Mumbai. Nondeju nergens kon ik mijn geld wisselen, sta je dan met zo’n €700,- in the pocket, niks kunnen kopen. Na beetje rondvragen kon ik 60,- INR krijgen voor €1,- (normale wisselkoers is +/- 70 INR). Nou wat gaan we doen, het is 0500 IST, tijd voor bier. Asjemenou, zijn alle bars gesloten en gingen pas over een half uur open. Na een half uur uit mijn neus vreten, eindelijk, BIER!!! Hahaha, doe mij maar een lekkere koele Heineken. Het was daar toch wel aardig warm zo vroeg in de ochtend. Na een uurtje met de barman gepraat te hebben kwam er een Blanke Suid-Afrikaners binnen lopen. Met die man heb ik zo’n 2 uur gepraat, zeer interessante man, genaamd Marc Roscher. Marc is een dermatoloog en heeft een eigen praktijk in Zuid-Afrika en heeft veel verstand van allerlei zaken. Onder andere is hij een van de overlevenden van de Mumbai aanslagen van een aantal jaar geleden. Helaas moest Marc zijn vlucht pakken om 0800.

Het laatste uur wachten op Mumbai was erg zwaar. Na 3x €10,- betaald te hebben voor een biertje had ik weinig zin meer om nog geld uit te geven. Ging nog maar beetje rondlopen en ff naar het rookhok. Daar staan meestal nog wel gezellige mensen. In het rookhok sprak ik nog met een man die werkzaam is voor semioverheid, hij is verantwoordelijk voor industrie en stadsontwikkeling van India. De man reist werkelijk heel India door. Eveneens gaf hij aan dat Mohali de nieuwe IT-Hub van India gaat worden. Even later sprak ik nog 2 Duitse studenten, zij hadden vakantie en hadden vakantie en waren op reis. Om 0900 moest ik boarden, inmiddels was ik er moe en ging maar gauw in het vliegtuig zitten. Tijdens de reis geen entertainment, wel gegeten, maar geen bier gehad.

Hier zal ik stoppen met schrijven. Het volgende verslag zal gaan over de ontmoetingen met iedereen en het weekend. Wel heb ik een vraag, is de mate van diepte goed of mag het wat minder? Tips zijn welkom, eveneens vragen zal ik beantwoorden en/of verwerken.