Onderweg naar Chandigarh, eindbestemming Mohali

Eindelijk was het zover, na een kwartier vertraging mocht ik eindelijk het vliegtuig boarden. Inmiddels was ik de enige overgebleven blanke in het vliegtuig. De mensen om me heen spraken nauwelijks Engels. Op dat moment vond ik het ook niet zo erg, want na het lange wachten en de biertjes die ik heb genuttigd had ik weinig zin om te socializen. Ook het vliegtuig zelf was niet in zo’n goede staat als de eerste en tweede vliegtuig waarin ik heb gevlogen. Bij het opstijgen rammelde de motor enorm (Als dat maar goed gaat ging door mijn hoofd). Ongeveer gelijk kreeg ik het eten van de stewardessen, na het eten heb ik nog een blaadje doorgekeken. Ik weet niet hoe of wat het gebeurde, maar ik viel ergens plots in slaap. Een paar uur later werd ik wakker, we waren zo goed als in Chandigarh aangekomen.

Toen ik uit het vliegtuig stapte vond ik het wel spannend worden. Ik werd opgehaald door Sarabjeet, op de foto van Whatsapp leek het een grote sterke enge man. Echter was er geen weg meer terug, face your fears bedacht ik me maar. Snel de koffer pakken van de bagageband en op naar Arrivals. Moet zeggen dat Chandigarh airport niet heel erg groot is, vanaf de bagageband was het 50 meter lopen en ik stond buiten. Op de foto van Sarabjeet zag ik dat hij een tulband om had, mooi herkenningspunt dacht ik. Wat blijkt, 50% van de mensen dragen een tulband. Echter toen ik naar Buiten liep hoorde ik al iemand roepen, MICHEL, MICHEL, I am Sarabjeet! Wat blijkt, het is een kleine en zeer vriendelijke Indiase jongen van 23 jaar, pfiew die kan ik wel aan dacht ik :P.

Op naar de taxi die stond te wachten op ons. In de Taxi het een en ander met Sarabjeet gesproken, kan me zo even niet meer heugen wat. Maar het was een leuk gesprek. Wat me onderweg opviel was toch wel dat je gelijk in ‘India’ bent, echt waar alles wat je hoort over India over hoe het eraan toegaat is waar. Onvoorstelbaar wat er hier over de wegen rijdt en wat eraan toegaat. Een mooi voorbeeld is bijvoorbeeld dat de weg plotseling opengebroken was en we in het drukke verkeer even een paar honderd meter via de andere rijbaan moesten, geweldig!!!!

Appartement

Eenmaal aangekomen bij het appartement stopten we plots op een drukke rotonde. Sarabjeet wist niet precies waar het appartement zich bevond, hij wist alleen de binnendoor weg. Via gras en modder kwamen we aan in Phase 7 Mohali. Na een vijftig meter kwamen we aan bij het huis met huisnummer **** (PM als je het adres wilt). Het huis is omringt met een hek en heeft 3 verdiepingen. Wij liepen door naar de eerste verdieping, deze verdieping heeft Lovejot (stagebegeleider) gehuurd. De eerste verdieping bestaat uit 7 ruimten namelijk keuken, woonkamer, 2 badkamers incl. douche en drie slaapkamers. Ook heeft het huis een balkon aan de voor en achterkant van beide 1,5 meter diep. Onze verdieping is zo goed als niet voorzien van meubilair, er staan drie 2-persoonsbedden, één salontafel en één nachtkast. De drie slaapkamers hebben we alle drie een ingebouwde kast voor kleren. De bedden zijn voorzien van ultra dunne matrassen…….

Eerste ervaringen

Nadat ik mijn spullen in mijn kamer heb gezet, ging ik met Sarabjeet wat verzorgingspullen halen. Dit was nodig want zoals je kon lezen zijn die spullen afgenomen tijdens de security check. Onderweg naar de ‘market’ keek ik al mijn ogen uit. De staat van de infrastructuur, de huizen, de tuinen, de speeltuinen zijn echt totaal niet te vergelijken met de staat van Nederland zoals wij dat kennen. Het idee wat ik er een beetje bij heb is dat mensen maar wat doen. Het lijkt of er niet echt op de lange termijn wordt nagedacht. Wel zijn de meeste mensen echt heel vriendelijk en helpen je graag. Hiervan is wel een groot aantal uit op je geld, dagelijks wordt je wel in meer of mindere maat ‘genaaid’. Ook wordt er gezegd dat je niemand moet vertrouwen en dat je moet uitkijken op de weg.

* Remark --> supermarkten of ‘winkels’ zoals we dat in Nederland kennen hebben ze hier niet, het zijn kleine winkeltjes met diverse producten. Eveneens zitten er banken en geldwissel bedrijven tussen, ik vind het toch lastig om dat allemaal te vertrouwen. Als ik de kans heb zal ik nog even wat foto’s maken van typische marken. TBC

Avond

In de loop van de avond kwamen we terug. Volgens mij heb ik in de avond niet echt wat bijzonders gedaan, ik kan het me eigenlijk niet meer heugen. Volgens mij heb ik een begin gemaakt aan het schrijven van het reisverslag en de spullen een beetje in de kamer gezet. Daarna ben ik gaan slapen om het dunne matras, gelukkig kon ik nog wat dekens vinden die ik onder mij heb gelegd om het geheel wat zachter aan te laten voelen.

Vrijdag

Vrijdagochtend werd ik einde van de ochtend wakker. Nadat ik wat foto’s heb gemaakt van rondom het huis ben ik met Sarabjeet naar de Subway gegaan, want ik had erg honger. Zelf wilde ik nog niet echt de keuken van India proberen, want ik had nog geen medicijnen en heb teveel horror verhalen gehoord over de slechte hygiënische toestand.

Na de subway hoorde ik dat Lovejot (LJ) onverwacht eerder terugkwam van een business-trip. Tot dan toe had ik LJ al aardig wat gesproken via Skype, Google Hangouts en Whatsapp. Ik was dus erg benieuwd om hem te ontmoeten. Toen we naar huis liepen stond die op het balkon te wachten. Toen ik eenmaal tegenover hem stond dat ik, goh wat een klein manneke. Ook LJ maakte een zeer vriendelijk indruk en was erg behulpzaam. Naast LJ waren Mohit (student bij CDI) en Tanish (Marketing CDI) aanwezig. Ook zij waren eveneens vriendelijk en behulpzaam.

Na de eerste ontmoeting zijn we naar Chandigarh Universiteit gegaan om wat te eten en drinken. Na de Universiteit ben hebben Lovejot en ik de Mohit, Sarabjeet en Tanish afgezet, want we gingen naar de Young Indians Local Chapter meeting bij Net Solutions in Chandigarh. De meeting was erg interessant, Young Inidans is namelijk een initiatief die jonge entrepreneurs samen brengt en op deze manier de toekomst van India vorm wilt geven. Er zijn maandelijkse meetings en zo af en toe is er een national meeting waar de local chapters allen afreizen naar een grote stad.

*Remark: Mohali en Chandigarh zijn twee vrij grote steden die beide dicht bij elkaar liggen

In de avond ging LJ vroeg naar bed, hij gaf aan nogal vermoeid te zijn en wilde slapen. Zelf ging ik nog even praten met Tanish en Mohit. De avond was erg gezellig en ik heb de jongens leren kennen.

Zaterdag

Zaterdag was een spannende dag voor mij, want het Valentijns-event van Mensen voor Mensen is in Alkmaar. Hierdoor was ik zaterdagochtend was ik al vroeg wakker, dit kwam voornamelijk omdat ik o.a. door de spanningen omtrent het verloop van dit event nauwelijks kon slapen. Ook brak er natuurlijk een nieuwe dag aan in India.

Nadat ik in de morgen weer eens bij de subway heb gegeten ben ik met de zoon van de huisbaas naar een fair (kermis/kleedjesmarkt/event) geweest van een nabij gelegen school geweest. Deze middag was wel erg gezellig. Mede omdat ik me net als een filmster voelde, iedereen keek me aan en wilde met me op de foto.

Zaterdagavond was het de bedoeling dat we gingen stappen, echter nadat ik een jus d’orange had gedronken bij een studentflat voelde ik me toch wat ziekjes en moet een avondje stappen helaas uitgesteld worden.

Zondag

Zondag werd ik gelukkig weer helemaal fris en fruitig wakker. In de ochtend heb ik nog even wat foto’s gemaakt van de omgeving van het huis.

In de middag gingen Tanish en ik wederom naar de fair en hebben we daar wat rondgelopen. Die middag stond er ook een kleine schans en waren er jongens die met de fiets de schans namen. Natuurlijk gaf ik aan dat ik dat ook wilde, meteen kreeg ik een fiets in de handen gedrukt en mocht ik springen. Nadat ik een paar sprongen had gemaakt was ik meteen beroemd en wilde echt iedereen op de foto. Ook was er een kameel aanwezig op de fair, gezien ik nog nooit een kameel had gereden leek het mij leuk dit even te doen. Tanish heeft van het geheel nog een paar mooie foto’s gemaakt.

In de avond had Lovejot nog een meeting met een potentiele freelance werknemer voor CDI. Ik werd uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn. Tijdens het gesprek kwam er ook nog een freelancer bij zitten. Het gesprek ging in het begin voornamelijk over waar CDI mee bezig is en wat ik doe bij CDI. Eveneens werd er af en toe even afgedwaald naar de huidige problematiek in de wereld, onderwerpen zoals het falende monetaire kapitalistische beleid, wereldbevolking en oneerlijke welvaartsverdeling c.q. armoede. Ook werden mogelijke oplossingen besproken.

Nadat we een tijdje in het gesprek waren sprak een meisje mij aan of ik haar even wilde helpen met haar iPhone. Zo vriendelijk als ik ben zei ik hier natuurlijk ja op. Ze gaf aan dat ze der iPhone net nieuw had, in het begin vertrouwde ik het natuurlijk niet helemaal. Ik was bang dat het een gestolen versie betrof. Echter na een paar tactische vragen bleek toch wel dat ze de telefoon net had gekocht. Gezien haar mailaccounts gehacked waren kon ik der niet goed helpen. Om haar te helpen had ik toch internet nodig en de meeste restaurants hier op de market bieden niet zoiets als WiFi. Uiteindelijk heb ik met haar heb ik een heel gesprek gehad en we hebben nummers uitgewisseld. Haar naam is Nishi.

Zondagavond was het op tijd naar bed, want maandag moest er gewerkt worden.